Gülşah hayatı boyunca iyi bir evlat oldu ama hiç yeterli olmadı yaptıkları ebeveynleri için. Gülşah ağzıyla kuş tutsa da bir eksiği vardı hep, Gülşah doğuştan hatalı, eksik ve yarımdı ve bir gün Gülşah artık ne yaparsa yapsın asla arzu ettiği şekilde sevilemeyeceği gerçeğiyle yüzleşti ve bu gerçeği eli mahkûm kabul etti. Gülşah artık anne babasını onurlandırmak, başlarını göğe kaldırmak, onların yapmak isteyipte yapamadıklarının yapıcısı olmak zorunda olmadığını fark etti. Gülşah artık sevilmek için çırpınmaktan vazgeçti. Bazı çocuklar kolayca sevilir ve ihtiyaç duydukları sevgiyi, onayı, kabulü bekletilmeden alır ebeveynleri tarafından. Gülşahın böyle bir şansı olmadı hiç. Gülşah ömrü boyunca sevilmek için çabaladı.
Sayfa 230Kitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.