Yeryüzünün bütün Gülşahlarına
Hikayen nasıl bir evde, kimin kucağında başladı bilmiyorum, çocukların yaraların ne kadar derin, ne kadar kanıyor tahmin edemiyorum ama bir şeyi çok iyi biliyorum. Hiçbir hikaye başladığı gibi bitmek zorunda değil, bir ihtimal daha var her zaman. Ne olur alışık olduğun ilişkiyi arama karşına her çıkanda. Çocuktun, koruyamadın belki kendini şiddetten ama yetişkin senin çocuk sana en büyük borcu dayaktan korunman. Her ne sebeple olursa olsun lütfen canını yakmalarına izin verme, kurtarılmak istemiyorum, bana karışmayın, rahat bırakın beni deme. Sana el uzatmaya hazır olanlara sırt çevirme, susma artık şiddete. Şiddete tanık olan,uğrayan her çocuk bir süre sonra şiddeti normalleştirir ve annesinin kaderi kızına geçti derler sonra. Halbuki kader genetik geçişli bir hastalık değildir anneden kızına geçen. Kader boyun eğilmesi gereken, değiştirilemeyen bir şey değildir. “Biz her insanın kaderini kendi çabasına bağlı kıldık,” der Yaradan.
Sayfa 263Kitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.