Benzer olarak acı uzmanı Therese Rando ölmüş bir sevilen kişiyle özdeşleşmenin ölümün örtbas edilmesi noktasında aşırıya kaçmadıkça kayıp yaşamanın normal bir parçası olduğunu öne sürüyor:
Ölmüş kişiyle özdeşleşmek öncelikle kayıp acısını engellemek adına sevilen kişinin zihindeki imgesini sürekli kılmanın bir yolu olarak ortaya çıkar. Özdeşleşmek sevilen kişiyi geçici olarak muhafaza ederek yas tutan kişinin içe dönme ve duygusal bağlarda değişiklikler yapma sürecini bunalıma girmeden geçirmesine izin verir. Sonrasında kişiliğe katkıda bulunarak kaybedilen nesnenin korunmasına yardımcı olur. Ve böylece de kişiliğin zenginleşmesine katkı sunar.