Kayıp yaşayan yetişkinlere yaşamlarının farklı noktalarından kendilerini ebeveynlerine ne kadar yakın hissettiklerini sordum: çocukluklarında, ergenlik ve gençliklerinde, yetişkinlik dönemlerinin başlarında ve ilerleyen zamanlarda ve hatta ebeveynlerinin ölümünden sonra. Ergenlik ve gençlik yıllarında görülen düşüş sonrasında yetişkin çocuklar yaşça büyüdükçe ebeveynleri ile gitgide yakınlaşır. Belki de em dikkat çekici nokta yetişkinlerin kendilerine ebeveynlerine en yakın hissettikleri zamanı tüm yaşamları dahil eebeveynleriminin ölümünden sonra olduğunu ifade edilmesidir.