Herkesin bir başyapıt olarak nitelendirdiği eseri birde ben okuyayım dedim. Ve ona başyapıt diyenlerin yanılmadığını bizzat Martın Eden'i yaşayarak öğrendim.. Kitap içimdeki saklı duran hislerimi bana tekrardan hatırlattı. Ve Martın'in de dediği gibi yaşamanın bize verdiği acı bizi bir hiçliğe sürüklüyor. Bu tüm bilinmezliklere rağmen yaşadıklarımız her ne kadar bizleri zaman zaman umutsuzluğa sürüklese de hayatın içinde yok olmamak için umut etmek zorundayız.Aslında herkesin hayatında kendini bağladığı, uğruna mücadele ettiği bir Rhut vardı..Martin'i tüm olumsuzluklara rağmen yazmayı bırkamamsının nedeni Rhut'a olan aşkıydı veyahut belkide öyle olduğunu zannetmesiydi...
.
.
Bunun yanı sıra kitapta ilgimi çeken bir diğer konu ise "O aşk'a tapıyordu. Aşk, aklın doruklarindaydı. Yüce bir kavramdı,hayatın zirvesiydi ve nadir raslanılırdı. " cümlerindende anlaşılacağı üzere Martın Eden'in zirvesi ,yaşamı, umudu ve mücadelesi tüm benliğiyle sarıp sarmaladığı aşkıydı. Onun için vardı ve yine onun için öldü. Bununla birlikte aklıma takılan bir diğer soru ise:Martın Eden'i hiçliğe ve ölüme sürükleyen taptığı aşkı mıydı, yoksa aşkı için verdiği mücadeleyi kaybetmesiydi?
.
.
.
Sen bana; aşk'ı, umud'u ve hayatın bir hiç olduğunu öğrettin Bay Eden..
