" Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne cephelerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi...... Ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan. "
Kalemine, vefasına, aşkına hayran olduğum bir şair varsa o da Şükrü Erbaş'tır.
