Merhaba sevgili okur, Virginia Woolf incelemesiyle geldim. Woolf okumak benim için başka bir dil, başka bir evren, tamamen başka bir dünyaya kucak açan bir olgu diyebilirim kısaca. Woolf romanlarını ben zaten ara ara tekrar okuduğum için yine bir Woolf maratonu yapmak istedim ve bu sefer bir farklılık yapıp inceleme de yazmak istedim.
Virginia Woolf romanları daha çok otobiyografik, inceleme tarzı kitaplar gibi geliyor ama aslında bütün kitapları için konuşuyorum, birçok duygu çağrıştırıyor. Birçok duyguya yer veriyor ve bence bunu başarıyorda. Romanlarında bazen akıştan kopabiliyorsunuz. Bazen bazı sahnelerde çözümlesini zor yaptığım diyalog ve olaylarla karşılaşabiliyoruz bunu da şöyle açıklasam daha doğru olur; Woolf kitapta kurguyu aktarırken aynı zamanda kurgudaki karakterin düşüncelerini de bir anda aktarmaya başlar, bu o an bilinçaltından ne geçiyorsa bunu sesli diyalog olarak dile getirmesi diyebilirim, iç konuşmaları bir anda veriyor olması durumuna bilinçakışı tekniği deniliyor ve Woolf bunun öncülerinden birisi bu kitapta Dalgalar kitabında ki kadar yoktur belki ama ara ara bazı yerlerde bunu hissedebilirsiniz.
Dışa Yolculuk biraz otobiyografik roman gibi gelmişti bana hep. Sanki Woolf’un hayatından bazı parçalar gibi hissettim genel anlamda. Bu kitapta ki Ana karakterimiz Rachel Annesini küçük yaşta kaybeder ve halaları tarafından büyütülür. Bir gün Amcası ve Yengesi ile birlikte babasına ait olan Euphrosyne gemisiyle Güney Amerika yolculuğuna çıkar. Bu yolculukta Terence Hewett ile tanışır ve hikaye buradan sonra bambaşka bir hal alır. Bu kitapta Woolf’un yaşadığı toplumun yapısını, inançlarını, kadın-erkek ilişkilerini, yalnızlık olgusunu, ölümü ve kısaca insan ilişkileri gibi birçok konuya değinir. Bazı noktalarda önyargıları da çok güzel bir şekilde vurgulayan bir kitap diyebilirim. Woolf’un ilk romanı ve oldukça muhteşem bence gönül rahatlığıyla önerilebilir. Diğer tüm kitapları gibi bu kitapta ihtişamını koruyan bir kitap.
Puanım; 10/10
Alıntılarım;
"Sessizlik hakkında bir roman yazmak istiyorum," dedi Hewet; "insanların söylemediği şeyler hakkında."
“Hayat sürekli bir uyuşmazlıktır.”
"Kadınlarla nasıl anlaşacağını bilmiyorsun. Dünyanın yarısının kadınlardan oluştuğu, düşünülünce bu büyük bir kusur."
“İnsan hiçbir karara varamıyor; hüküm vermekten âciz kalıyor gitgide. Size de böyle oluyor mu? Hem insanların ne hissettiğini de asla bilemiyoruz. Hepimiz karanlıktayız. Bulmaya çalışıyoruz, ama bir insanın bir başkası hakkındaki fikrinden daha anlamsız bir şey olabilir mi? Bildiğimizi sanırız ama aslında bilmeyiz.”
“Ama bunlar paralı insanlardı ve dünyanın yönetimi başkalarının değil de onların ellerine verilmişti. Daha önemli birini koyun onların arasına, hayatı ya da güzelliği önemseyen birini, nasıl da acı çekmesine, nasıl da yıkımına neden olurlardı, o kişi onları cezalandırmayı değil de sahip olduklarını onlarla paylaşmayı deneseydi!”
Virginia Woolf
·
146 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.