Naturalizm akımının çok önemli bir temsilcisi olarak bilinen Emile Zola'yı ilk Nasıl Ölünür'de okudum ama Germinal onunla tanışma kitabım oldu diyebilirim.
On dokuzuncu yüzyıl Fransa'sında işçi sınıfının sesine kulak veriyor. Maden ocaklarında karın tokluğuna bile diyemeyeceğiniz şartlarda çalışan işçilerin direnişine tanıklık ediyoruz. Söylendiğine göre 9 Şubat 1884'de Anzin Maden Ocakları'nda bir grev patlak veriyor ve Zola da bu sayede bölgeyi ziyaret ediyor ve kitabı yazma süreci de böylece başlamış oluyor. Bu bilgiye sahip olmadan da kitabı okurken bunları ancak yaşamış birinin bu kadar iyi resmedebileceğini düşünürsünüz. Gerçekçiliği o kadar iyi, o kadar ayan beyan ki... O açlığı, sefaleti, öfkeyi ve yılların vermiş olduğu yorgunluk ve tükenmişliği iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Dili ve üslubu çok akıcı. Yazarın düşüncesini/idealini açık açık okumuyor ama araya serpiştirdiği yorumlarla gizli imaları, üst sınıfa karşı tavrını ve alayını görebiliyorsunuz.
Henüz okumayanlara şiddetle tavsiyemdir.
Bertan Onaran da Fransızca aslından çok güzel çevirmiş. Emeklerine sağlık.
