Dramın yarattığı karakter (aynı ilişkiyi ifade etmenin bir başka yoludur bu yalnızca) insanın zihinle kavranabilir ''Ben''idir, epiğin yarattığı karakterse ampirik ''Ben''dir. Özün, yeryüzünden dışlandığı için, şiddetli yoğunluğuna sığınmaya çalıştığı ''olması gereken'' ise, kendini zihinle kavranabilir ''Ben''de kahramanın normatif psikolojisi olarak nesnelleştirebilir, ama ampirik ''Ben''de hala bir ''olması gereken'' olarak kalır. Bu ''olması gereken''in gücü tamamen psikolojiktir, bu bakımdan ruhun başka öğelerine benzer; amaçları ampiriktir ve bu bakımdan da, insanın kendisi veya çevresi tarafından verilmiş diğer olası emelleri andırır; içerikleri de, zamanın akışı içinde üretilen başka içerikler gibi tarihseldir ve yeşerdikleri topraktan koparılamaz: Solabilir, ama asla yeni, ideal bir varoluşla canlanamazlar.