Çok seviyorum mukadder gemici hikayelerini. Kimi zaman ailesinden ayri bir mültecinin acisini, kimi zaman ayrilan 2 aşiğin tasasini, kimi zaman bi uyuşturucu müptelasinin sizisini, merhameti, sevgiyi, sadakati, üzüntüyü insan olanin hissedebileceği bilumum duyguyu öyle güzel hissettiriyor ki her seferinde kalbimi birakiyorum. Okurken hem meraklaniyorsunuz sonu nasil bitecek diye, hem cümleler gönlünüze dokunuyor.
Bu kadının yazdığı her şey içime öküz oturtuyor, gözümden 1 yaş getirtiyor, nası böyle içli yazabiliyor, siz nasıl hala mukadder gemici okumuyorsunuz?
