Rivayet olunur ki Hz. Ali’nin huzuruna bir adam gelir ve
” Ya Ali ! Ben seni çok seviyorum ” der.
Hz. Ali bir anlık sükutun ardından adama döner ve
” Sen yalan söylüyorsun ” der.
Adam , Hz. Ali’ye bir kaç kez aynı şeyi söylemesine rağmen Hz. Ali’nin kararlı tavrı neticesi itiraf etmek zorunda kalır ve
” Ya Ali , benim yalan söylediğimi nasıl anladın ? ” der.
Hz. Ali adama şöyle cevap verir :
” Sen yanıma gelip ‘ Ya Ali , ben seni çok seviyorum ‘ dediğinde , ben dönüp kalbime baktım. Kalbimde sana karşı bir sevgi bulamadım. Buradan yalan söylediğini anladım. Eğer sözün doğru olsa idi benimde kalbimde sana karşı sevgi olduğunu görürdüm ” der.
Kalbinin sesini duyabilenler için bu güzel bir ölçü , şaşmaz bir terazidir.
Yalnız dikkat edilmesi gereken bir şey vardır ki , kişi nefsinin ya da şeytanın seslenişini kalbinin seslenişi sanmasın !
Kalbin sesi Rabbinin seslenişi , Allah’ın emri ile meleğin seslenişidir.