Gülşah'ın, Ben onunla görüyorum âlemi Yâr edinmem ben bana namahremi... dediği, Varka'nın kendini, Ben Mekkeliyim; yolum buralara düştü. Hümam oğlu Varka'yım. Gülşah'a aşığım, odur sevdiğim. diye tanıttığıdır aşk.... Leyla ile Mecnun tadında bir aşk hikâyesi ama bana biraz Yüzüklerin efendisi serisinin bir tamamlama kitabı olan Beren ile Luthien'i de anımsattı. Oradaki ikilinin birlikte savasmasi vs burada Gülşah ile Varka'nın birlikte küçüklükten beri silah dersleri alması ile çok benzer geldi bana. Ve tabi her zaman olduğu gibi böyle büyük bir aşk ile karşılaştığında onu tanıyan insanlar da oluyor hiç bir şekilde saygı göstermeyenler de. Buradaki Melik çok saygı duyulacak mert bir adam. Ama Gülşah'ın annesi için aynı şeyi söyleyemem. İnsanların öncelikleri değişmediği sürece, her şeye kendi dar pencerelerinden bakmaya devam ettiği sürece nice aşklar böyle yitip gidecek. Bu tip olaylarda tek suçlu karışanlar değildir. Karıştıranlardır. Aşık insan gurursuz insan değildir , gururunu nerede rafa kaldıracağını bilendir. Net. Kitapta ya da hikayede dikkat çeken asıl nokta benim için peygamber efendimiz ile ilgili kısmıydı. Şöyle bir rivayet var: Muhammed Mustafa Gülşah'ı Varka'ya verdi, nikahlarını kıydı. İki aşık kırk yıl boyunca mutluluk içinde devran sürdü. (?) Bu olmayacak bir şey değil tabii. Buradaki asıl mesele, bu iki aşığın birbiri ardına ölmesi ve aynı mezara gömüldükten sonra sahabe efendimizin isteği üzerine peygamber efendimizin duası ile dirilmeleri. Rivayete göre Hz. Ebubekir'den başlayarak onar yıl ömür vermişler bu iki aşığa yalnız Allah Teâlâ onları 40 yil yaşatacağını, ömürlerini hibe edenlerin de verdikleri ömrün kendilerine bağışlandığını Cebrail aleyhisselam vasıtası ile bildirmiş. Hiç bilmiyorum, ilk kez okudum böyle bir şeyi. Yorumsuz.

Varka ile GülşahYusuf-i Meddah · Say Yayınları · 201138 okunma

·

44 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren