Sezgin Kaymaz'ın ölüm konusuna yaklaşımını beğenmişimdir hep. Yine-yeni-yeniden, merak ettirerek ve güldürerek okunacak güzel bir kitap ortaya çıkarmış. İngilizce cümlelerin dipnotta geçen çevirileri bile çok eğlenceliydi. Ağzı bozuk karakterler sanki benim yerime de sövüyormuş gibi rahatladım.
Herkesin bir gün bir çift sarı gözle karşılaşıp unutacağını düşünmek farklı ve ilginç bir bakış açısı olmuş. Kalemine sağlık