Ey sevgili! Hâlâ çeşme başında ela bakışlarınla yaşıyorum. Hani seninle tek kelime etmeden, gözlerimizle zamanı durdurup söyleştiğimiz o an. Hani o bir saniyesi bin yıla bedel bakışların... Sen bakarken galiba fark etmedin; ama o tek bakışın içinde hayalleri aşan bir cennet saklıydı. Sana bir sözüm vardi ey sevgili! Güneşe çıkan merdivenleri beraber tırmanacaktık. kalbimiz vuslatın tadını çıkaracaktı. Yanacaktık birlikte doya doya... Ateşi ciğerlerimize çekerken, Güneşin bütün bahçelerini gezecektik birlikte. Ateşten imzamızı atacaktık alevlerin gölgesinden ağaçların gövdesine!