O evden sağ salim çıkabildik. Sonra o şehirden kazasız belasız başka bir şehre ulaştık.
Ölüm şakağımızı sıyıran kurşun gibiydi.
Ve Maraş depreminde imtihanı en kolay olan bizdik.
Orada yaşanan vahşet. İnsanların çaresizliği. Ve kimsesizliği..
Dua etmek, ağlamak dışında elimizden bir şey gelmiyor.
Maraş Dulkadiroğlu'nda yaşanılacak bina kalmadı daha ilk depremde. Kaldığımız bina 4 katlıydı. O cadde komple 4 katlıydı. Belki hiç birisi yıkılmadı ilk depremde ama hiçbirisi kullanılacak halde değil. Sonrasında Maraşı arkamızda bırakınca ikinci büyük deprem oldu.
Tarifsiz bir şey.. Bu saatten sonra Maraşta, Hatay'da, Adıyaman'da... o yaralar ne kadar sarılır bilmem ama saracak tek güç. Somununu ortadan bölmek..
··
4.218 görüntüleme
Çok geçmiş olsun. Tekrar yaşanmasın inşallah. 🥲😥
Halam Elbistan'daki arkadaşına ulaşmış. Evleri yıkılmış. Arabaları yokmuş. Sabaha kadar sokakta kalmışlar. Yarım metre kar varmış. Sanırım Elbistan'a ulaşım sağlanamadığı için şehre giriş ve çıkış yok gibi.
"Depremden ölmedik ama galiba soğuktan öleceğiz demiş."
Maraş en azından Elbistan kadar soğuk değil. Enkaz altında kalanların donma ihtimali düşük. Ama Elbistan tamamen Allah'ın mucizesine kalmış durumda. Umarım enkazın altı üstü gibi soğuk değildir. Aksini düşünmek istemiyorum.
Korku dolu anlardı, evimizde diken üstünde oturuyoruz, her an birşey olacakmış gibi bekliyoruz.. Ard arda sarsıntılar oluyor.. Allah kimseye bir daha yaşatmasın..
Allah muhafaza ve merhamet etsin
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.