O gece beni arayan ilk kişinin, çocukluk arkadaşımın, biricik dostumun yanındaydım bir saat kadar önce. Hepimiz hâlâ kötüyüz bunu anladım. Zaten böyle bir günün anıları, davranışlarımıza yansıması kolay kolay geçmez... (En basitinden, hâlâ telefonumu ve gözlüğümü, yatak yanında pozisyon almam gerekirse diye elimle ulaşacağım yere koyuyoruö..)
Yine de, kendi yaşadıklarımızın hatıraları silikleşse bile, kaybettiğimiz binlerce insanın acısı asla gitmez, unutulamaz. Koca bir boşluk, tarifsiz bir yas ve acı...
Yine bir ton şey yazdım devamına ama sildim. Herkesin boğazında bir yumru var zaten eminim.