"With other black boys the strife was not so fiercely sunny: their youth shrunk into tasteless sycophancy, or into silent hatred of the pale world about them and mocking distrust of everything white; or wasted itself in a bitter cry, Why did God make me an outcast and a stranger in mine own house? The shades of the prison-house closed round about us all: walls strait and stubborn to the whitest, but relentlessly narrow, tall, and unscalable to sons of night who must plod darkly on in resignation, or beat unavailing palms against the stone, or steadily, half hopelessly, watch the streak of blue above."
"Diğer siyah çocuklarla mücadele böylesine şiddetli ve neşeli değildi: gençlikleri, onları çevreleyen solgun dünyaya sessiz bir nefret ve her şeye alaycı bir güvensizlikle ya da 'Tanrı beni neden kendi evimde bir yabancı ve dışlanmış kılardı?' diye acı bir feryatla tatsız bir yalakalığa dönüştü. Hepsimizin etrafını saran hapishane duvarlarının gölgeleri: en beyaz için bile dar ve inatçı, ancak gece oğulları için acımasızca dar, yüksek ve tırmanılamaz duvarlar, onlar umutsuzca karanlıkta ilerlemeli, taşa boşuna avuçlarını vurmalı ya da yukarıdaki gökyüzü şeridini istikrarlı, yarı umutsuz bir şekilde izlemelidir."
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.