Gök bir bir ayrılırmış da derinden, krallar saklanırmış.
Yer kabuk kabuk çatlarmış da yerinden, krallar saklanırmış
Meğer krallar soğukta, sıcak yerlerde yaşarmış
Meğer krallar açların arasında, karnı tok gezermiş
Meğersem krallar çok korkakmış.
Hep ölümden kaçarmış.
Meğersem ölüm hep planlıymış, hiç kovalamazmış.
Meğer krallar ne kadar aptalmış.
Onca servete; sağlam, korunaklı şatolar yaptırırmış.
Meğersem ölüm ne akıllıymış, onları hep bulurmuş.
Meğer
Ölüm, adaletmiş.
Ölüm, cesaretmiş.
Ölüm, başlangıçmış.
Meğer krallar hep ölümü ararmış saklanmak için de bulamazmış
Meğer, ölüm de hiç saklanmazmış.
Meğersem ölüm, kralın altından saatindeymiş.
Meğer kral görmez olurmuş hırsından, servetinden kolundaki saati.
Duymaz olurmuş tik tak saatin sesini.
Meğer krallar ne aptalmış.
Meğer günün sonunda krallar hep ağlarmış, ölümün gülüşüne.
Meğer krallar mahkummuş, ölümün zaferine.
Ölüm hep kazanırmış meğer.