Dürüst olmak gerekirse kitap o kadar sıkıcı ve gereksiz ayrıntıyla dolu başladı ki, ben bu kitabı niye okuyorum, ne var bu kitapta insanları bu kadar çeken diyecek hale geldim. Üstelik arka kapak da fazlasıyla yanıltıcıydı, çünkü polise yardım ettiği yok, aksine polis uzak durmasını söylediği halde kendi kendine olayın içine atlıyor. Yine de sabredip sayfalar boyu devam edince, bir noktadan sonra merak duygusunun da içimde kabarmaya başladığını hisseder hale geldim ve kitap kısmen güzelleşmeye başladı benim için. Ama yine de polisiye içerikli kitapları okurken bir dedektif ya da uzman görüşüne sahip biri değil de, bir amatör olayları takip ettiğinde ve kısmen de şans faktörüyle katil arayışının peşine düştüğünde fazlasıyla rahatsız olurum. Bu kitap bana bunu çok ciddi şekilde yaşattı. Üstelik bu kez amatör dedektifimiz gerçekten dünyadan bihaber, saf ve beceriksizdi. Bu da beni iyice zorladı okurken. Tamam, katil ve hikayesi bana da biraz sürpriz oldu kabul ediyorum, o kısmı beğendim ama o kadar kısa geçilmişti ki ondan da tam olarak tatmin olamadım. Kitabın içinde ilgimi çeken unsurlardan biriyse; yazarın bir bölümde ve kitabın sonunda yazmış olduğu diğer kitabı Sessiz Hasta'ya yaptığı göndermeydi. Bu göndermeyi o kitabı okuduğum ve çok beğendiğim için anladım ve ufak bir mutluluk yaşattı bu bana. Fakat bu kitabın vasatlığı, bu kitabın gerçekten kötü oluşunu düşününce o kitap için de kötü hissettim. Çünkü o kitabın kalitesine güvenerek bu kitaba şans vermeyi seçmiştim, şimdiyse hata ettiğimi düşünüyorum.

Yitik KızlarAlex Michaelides · Domingo Yayınevi · 202210 okunma

·

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Alper Yazır