Kitaba başlarken gerçek bir hikaye olduğunu biliyordum ama beni bu kadar etkileyeceğini tahmin etmemiştim. Kitabın sonuna gelirken Başak'ın öleceğini bildiğimden elimden geldiğince yavaş okudum kitabı sanki ölümünü geciktirebilirmişim gibi... Başak'ın o yaşta yazdığı günlükler ile benim o yaşta yazdığım günlükler o kadar benzer ki. Ben onları yazarken sadece ben mi bunları düşünüyorum diyip üzülürdüm ama böyle olmadığını gördüm kim bilir kaç genç daha böyle hissetti yıllar boyunca. Yalnız değilsin Başak. Gittiğin yerde mutlusundur umarım. Sen kendi hayalini gerçekleştirmiş olsanda sana söz bende senin için bir gün Amerika'ya gideceğim.
