Dervişin Teselli Koleksiyonu
Yavrusunu kaybeden bir anne, iliklerine kadar hissettiği ve bir türlü geçmeyen, azalmayan, hafiflemeyen bu iç yanmasıyla nasıl yaşar? Bu zavallı insan, çaresiz kalbinin bu duygularla sarmaşık gibi sarılmasına acaba ne zamana kadar tahammül edebilir?
Böyle bir annenin ruh halini -bir parça da olsa- resmedebilen şiirlerden biridir Yahya Kemal Beyatlı’nın Sessiz Gemi’si: “Artık demir almak günü gelmişse zamandan / Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. / Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; / Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol. / Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli, / Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli, / Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu! / Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.”
Bu vakitten sonra evladın, annenin yaşamına eklediği tek ve daimî şey artık acıdır. Anneyle evladını yan yana, kan kana, iç içe yaratıp, onları birbirlerine aşk derecesinde sevdirip, onlardan birinin diğerinin elinden alınması sonrasındaki bitimsiz acı karşısında kurulacak tek bir cümle olabilir: Keşke yaşam olmasaydı, keşke insan var kılınmasaydı.
Bu insanlar daha ortada yokken, birbirlerini tanımıyorlarken, onları yan yana getirmek, kaynaştırmak, birbirlerine sevdirmek, yürekten birbirlerine bağlamak ve ardından kaçınılmaz bir ölüm sonrası, birini dünyada kanadı kırık bırakıp öbürünü hiçliğe atmak... Dünyada kanadı kırık kalanı da sonrasında yine hiçliğe atmak... Peki iyi de o halde niye var oldular?
Yavrusunu kaybeden bir anne baba için yaşam, ölünceye kadar bir daha aydınlanmaz, daima daha da kararır. Bu insanların yüreğindeki sancıları dindirebilen tek şey, ahiret inancıdır. Yavrusu nereye gitmişse onları da oraya taşıyabilen inançtır. Yavrusundan ayrılığının ebedi değil, geçici olduğunun sözünü veren ve bu sözü yerine getirebilen inançtır.
Masum ve günahsız o yavrunun yeri elbette cennettir. Onu yaratan yaratıcı fevkalade şefkatli, merhametli ve cömerttir. O yavruyu inayet ve rahmetine almıştır. Onu dünyanın acılı, kederli, zorluklarla dolu zindanından çıkarıp cennet saraylarına yerleştirmiştir. Ne mutlu o çocuğa! Ne mutlu bu acıya sabrederek cenneti kazanan anne babaya!
hayykitapKitabı okudu
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.