Kitabin başından sonuna Minenin efeye karşı olan hissiyatları o kadar naif ki mine efeyle kendini sevmeyi öğrendi mine duygusuz bir robotken yağmuru gördü ,renkleri gördü .Minenin içindeki o güzel çocuk anlatılmayacak kadar naif ... Küçüktüm anlamıyordum dedi mine kötü olduklarını oysa zaman geçti mine yaş aldı neyin ne olduğunu görünce en büyük tramvası olan babasına rağmen efeyle yaşama tutundu tüm kaybetmelere rağmen tüm değersiz görmelerine rağmen kendini sevmeyi başardı güldü o güldükçe biz kitap okurları daha iyi hissettik.