"Bugün artık sadece şu duyguların çekim gücü kaldı: nefret, tiksinti, alerji, iğrenme, hayal kırıklığı, bulantı, antipati, bıkkınlık. Artık insanlar neyi istediklerini bilmiyor. Neyi istemediklerinden daha eminler. Günümüzün süreçleri ret, soğukluk, sevgisizlik, alerji duygusu. Nefret de bu tepkisel boşalmaya, içindekini dışa atmaya yönelik paradigmanın bir parçası: reddediyorum, istemiyorum, uzlaşmıyorum."
··
40 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Günlük hayatta saygısızca ve kaba davranan insanlardan hoşlanmıyorum. Ben etrafıma karşı oldukça saygılıyım ama çevremde bu şekilde davrananlar oldukça, ister istemez gayet pozitif ve iyi umutlarla başladığım bir günün sonunda bu ve benzeri duyguların bazılarını hissediyorum. Kelimeler konusunda haklısınız, ben yukarıdaki kelimeleri günlük hayatımda konuşurken kullanmıyorum. Dışarıdan beni görenler ya da beni tanıyanlar genelde pozitif ve güleryüzlü olduğumu söyler, sanırım kötü duygularımı bana zarar vermedikleri ve beni boğmadıkları sürece dışarıya yansıtmıyorum, sadece içimde kalıyor bunlar.
Artık insanların yüzün de neredeyse tebessüm yok,içlerinde ki mutsuzluğu yüzlerinden okutuyorlar :(
Kesinlikle katılıyorum. Ben de zaman zaman bu olumsuz duygulara kapılıyorum, hatta içinde bulunduğum ruh halini çok geç idrak edebiliyorum, dışarıda yaşadığım olumsuzlukları aileme yansıtıyorum. Özellikle sokaktaki insanlara karşı tahammülsüzüm. Önümden yürürken içtiği sigara dumanını yüzüme üfleyen adama karşı tiksinti duyuyorum mesela, ya da balgam çıkarırcasına sokağa tüküren, hayvanları tekmeleyen insanlardan nefret ediyorum. Belki de yaşadığımız bu olumsuzluklar bizleri de negatif duygulara yöneltiyor, zincirleme bir etki oluşuyor bu sebeple.
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.