Kitabı okurken beni en heyecanlandıran şey Hristiyan bir yazarın Endülüs’e bakışını okumak oldu. Yazar yer yer objektif olsa da bu tavrını sürdüremediği yerler de oldu tabi. Zira Engizisyonun yıkıcı etkileri ve hristiyanların kütüphane ve eşi benzeri bulunmayan sanat eserlerini nasıl yakıp yıktıklarına dair bilgileri bir iki cümle ile geçiştiriyor. Yine de Konverso ve Moriskoların nasıl bu tabiri aldıklarına değiniyor. Kitap en çok Arapçanın mükemmelliği, İslam sanatının ve Müslüman hoşgörüsünün döngüsünde ilerliyor. Hoşgörünün bir medeniyeti nasıl en doruğa çıkarabilecek bir etken olduğunu görüyoruz. Hatta öyle ki Arapça İber yarımadasında sanatın ve şiirin dili olmuş, klise ve havraları bile süslemiş, ortak dil payesine çıkmıştır . Dünyanın İncisi olmak bir tek Endülüs’e yakışmış. Böyle yüce bir kültürün yakılıp yıkılması, Arapça’nın değil konuşmak, bilinmesinin dahi ateşe atılmak gibi cezalarının olması ve tahrip edilen onca sanat eserlerinin olması çok acı gerçekten. Her şeyi bir kenara bırakalım, yazarın da dediği gibi ‘Kütüphaneler ne zamandan beri stratejik askeri hedef sayılıyor?’ Sonuç olarak Müslümanlar Endülüs’e daha çok sahip çıkmalı ve o yılların daha üst noktasına ulaşma gayesinde olmalılar.

Dünyanın İncisi EndülüsMaria Rosa Menocal · Ketebe Yayınları · 202099 okunma

·

124 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

hümapeyker