Eğer her gün, her işimizde kullanmakla mükellef olduğumuz, fakat papağanvari dudaklarımızda gezdirdiğimiz, bu, her fiilin anahtarına ait hikmeti düşünseydik, Islàmin ne muazzam bir aksiyon temeli üzerin de kurulu olduğunu görürdük. "Rahman ve Rahim olan Allah'ın ismiyle" deyip, her kudreti ona bağladıktan sonra işe girişmenin güven duygusunu, ve onun rahmetinden kulunda tecelli eden zafer iradesini düşünün! Bu iradenin, daima ilahı rahmetle, açmayacağı kapı mı vardır ki?.. Ama, kalbimize ve şuurumuza asılı duran bu yaftayı, asla ölü klişelerin akıbetine uğratmamak, hikmeti içinde tutmak şartıyla... Yoksa Besmele, bavulumuzu açarken kullandığımız basit anahtarın otomatizmine düşürülecek olursa, elimize geçecek şey kendi eski çamaşırlarımızdan başka bir şey olamaz. Besmele, yalnız Allaha dayanılarak yapılan işin, vazifenin açış formülüdür, ve mâna, hikmet, güzellik, gerçeklik, tesir, tenbih bakımlarından hiçbir dinde böyle bir anahtar mevcut değildir. Aksiyonun anahtarı, efendim! Allah'a ismiyle hitap, yahut sadece Celâl ismini anmak, her zaman bir teşebbüs mânasına gelmez. Fakat Besmele'yi söyler, "Allahın ismiyle" derken, peşinden mutlaka bir hareket lâzımdır. Görülüyor ki, Besmele bütün aksiyon sarayının cümle kapısına bağlı anahtar oluyor.
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.