Ben insanlarla ağaçların yapısını birbirine çok benzetiyorum. Sahil kenarında iklimin dört dörtlük olduğu yerde dikilip büyüyen ağaç, en ufak bir fırtınada köklerini topraktan ayırıp yerle bir olacak kadar zayıf. Oysa iklimin tüm acımasız yüzünü gösterdiği dağ başlarındaki ağaç, en ağır fırtınalarda bile bırakın yıkılmayı yapraklarıyla fırtınanın sesine ahenk katıp en ağır boranlardan, karlardan sapasağlam çıkıp tekrar güneşe bir selam veriyor. İşte insan da tıpkı böyle, ağaçlar gibi. Dertler, sıkıntılar, acılar da insanın köklerini sağlamlaştırıyor. En büyük zorluklarla mücadele eden insanlar en güçlü insanlar oluyorlar. Dertlere, sıkıntılara göğüs geren insanlar hayata daha sağlam tutunuyor, en güzel onlar gülüyorlar (Pusula Umudu Gösteriyor,syf:108)
·
89 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.