3.4 Deneyin Yorumlanması
Çocukların birbirlerini iyi anlayamaması birbirlerini anladıklarını sanmalarından ileri gelmektedir. Açıklayıcı (1. çocuk) sözüne başlarken tekrarcının(2. çocuk) her şeyi kavradığını bilinmesi gereken her şeyi önceden bildiğine karar vererek öyküde (mit) veya mekanik açıklamalarda (musluğun çalışma prensibi) yer alan en ince anlaşılması en güç noktaları bile yarım yamalak söyler ve geçer .
O çocuklar hep yalnız kendilerinden daha fazla ve daha iyi bilmekle yetinmeyerek aynı zamanda kendilerini anlamak konusunda da ellerinden gelen her şeyi yapan ve hatta istediklerini ve düşündüklerini bir anda tahmin eden yetişkinlerle kuşatılmışlardır demek çocuklardan çalışsınlar veya çalışmasınlar bir istek göstersinler veya bir şey gizlesinler hep büyüklerin kendi düşüncelerini yüzlerinden okuduklarına ilişkin bir kanaat vardır
Erken bunama ve diğer patolojik biçimlerinin psikolojisinde de bu olaya rastlamaktayız çocukların açıkça isteklerini anlatma, hatta hiç konuşma zahmetine katlanmamaları bu tutumdan doğmaktadır çünkü onlarda dinleyicilerin her şeyi kendileri kadar hatta kendilerinden daha fazla bildikleri ve söz konusu olan her şeyi hemen anlayıverdikleri kanaati vardır bu zihniyet egosantrik zihniyete zit değildir her ikisinin de kaynağı çocuğun kendini dünyanın merkezi saymasıdır.
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.