İnsan kendini geliştirip, değiştiremediği sürece topluma ne kadar faydası olabilir ki? Ve toplum ailelerden oluşmaz mı? Bizim sıkıntı çektiğimiz, şikayet ettiğimiz şeyler için hayat herzaman fırsatlar sunar, bu alışkanlık olmuş karakterlerimizin dışında tertemiz bir sayfa olan çocuklarla mümkündür. Okuyan, öğrenen bir anne, baba, kardeş bizim Dünyamızı oluşturur ve hayatımız birbirine benzeyen,etiket, özenti, eksik bir yaşamdan çok doygun ve ışıltı saçan bir hayat olur.. Gerçekten düşlediğimiz bir hayat. Herşey bizimle başlar ve bizimle eksilir..