Bundan yıllar önce çok sevdiğim bir abimle bir sohbetimiz olmuştu ve bu sohbette Kadın kelimesi geçmişti.. Kimilerine göre, hatta o an'a kadar bana da normal gelen, sorgulamadığım bir cümleydi. Sohbet esnasında şöyle dedi: Kadın değil, İnsan özlem..
Bu sözden sonra, yıllar sonra.. hatta şu an'a kadar hep bu kelimenin gölgesiyle karşılaştım.. Bazen şakayla karışık dost sohbetlerinde; Kadın olmakta zor.. diye başlayan cümleler az buz değil.. Gözlerinin içine bakıp, neden diye sorman dahi, kendisi anlamadığı sürece yeterince bir cevap değil. Kadın kelimesi TDK'da Erişkin, dişi insan, hatun, analık, ev yönetimi bakımından gerekli becerileri olan, hizmetçi bayan, bayan kelimelerine denk geliyor ve bu kelimeleri tek tek açtığımızda birbirinden farklı değil..
Peki.. o bilinen anlamıyla Kadın sizce nedir?
Ben bu tabiri kabul etmeyerek ve Abiminde öğrettiği İnsan diyerek.. Kadın, İnsandır diyorum.. O verilen sıfatlardan ayrı bunu yüreğiyle yapan kişidir. O annedir, o aşktır.. o erkektir.. o evdir.. o sefkattir.. o hepimizin toplamı İnsanoğludur. Hayattır.. Nefes..
...
İnsanın anlamının seraplaştığı bir yaşamda.. Ne kadar nefes alınabilirdi ki?
..
Kadın.. vitrin mankenlerini, bilbordlari süsleyen, daima güzel kokular ve esetik içinde bir Madde..
Kadın.. Hayat sahnesinde en güzel gülümseyen paylanço..
Maskesini çıkarmak onun ellerinde evet..
Maskenin ardında Ben, Sen.. Biz.
Maske kimin?..
özlem
··
10 görüntüleme
Kadınların çoğu dünyanın gidişinden hep uzak tutulmuştu çünkü erkekler bir tek kendilerinin gerekli nitelikleri taşıdığına inanıyordu.Kültürel mitoslar,erkeklerin kadını nesne durumunda tutmasına yardım etti.Evlilik ve aile ortamı kadınların zulüm gördüğü mekanlardır.Kadın doğulmaz,olunur. Neden dost olmadan, erkek - kadın, karı - koca olmaya çabalıyoruz ? Bizim insanlarımızın insan sevmesi, insan okşaması, çocukluktan engelleniyor. Saptırılıyor, çarpıtılıyor. Güzel olmak zorunda değilsin. Kimseye güzellik borcun yok. Ne erkek arkadaşına / kocana/ partnerine, ne iş arkadaşlarına, özellikle de sokaktaki rastgele adamlara. Annene borçlu değilsin, çocuklarına borçlu değilsin, topluma borçlu değilsin. Güzellik, " kadın " denilen bir alanı kapladığın için ödediğin kira değil.
Sevgilerimle...
Gün batımı gibi.. bir manzaraya farklı açılardan bakıp ortak bir çözüm adına konuşmak ve bunu hissetmek çok değerli.. Yazdıkların.. bende hep ezilmiş bir kadın duygusu uyandırdı, kabullenmiş, sinmiş.. Ama şöyle bir düşündüğümüzde bizi yetiştirende bir Kadın/İnsan... Toplumda Annelerimizden, Bizden geçiyor.. Biz pişirdiğimiz yemek gibi, o çocuğu, aileyi nasıl disipline edip, düzenliyorsak, ne öğretiyorsak.. buna söylediğimiz türkülerde dahil, çocuk o oluyor. Kaynana diyip şikayet ediyoruz misal, o da Anne, İnsan... Mevzu bizde başlayıp, bitiyor, bu iki birbirini seven insanın evliliğinde de dahil. Biz sahip çıkmazsak, benzersek o asırlık acı ve kabullenişlere özgürlüğü meta olarak kullananlar kalbimizde asıl yuvasını yapar.... İnşallah Birgün çözülecek bu konu... Emeğimizle. Teşekkür ederim rengin ve yorumun için..
Konu aklıma doğrudan şunu getirdi: "Cinsiyet çocuk oyuncağı, toplumsal cinsiyet ise ciddi iştir. Erkek cinsinin üyesi olmak dünyadaki en basit şeydir, tek yapmanız gereken bir X, bir de Y kromozomuyla doğmuş olmaktır. Dişi olmak da aynı derecede basittir çünkü bir çift X kromozomu yeterlidir. Buna karşılık, bir adam veya kadın olmak çok ciddi ve karmaşık bir şeydir. (Harari Y.N. 2011. Sapiens. Sf 156.)"
Toplumsal cinsiyet.. Parçalara ayırdığımız ve kolaylık sağlamasını umduğumuz bilgi kadar net olabilseydi keşke bu düşüncemiz.. Ama umudum var.. Doğan her çocuktan ve kendimiz için giriştiğimiz her olumlu mücadele adına.. Birgün yaralar iyileşebilir.. Eşitlik kavramından çok Biz olabilir. Teşekkür ederim İlginiz için...
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.