Paulo Coelho ‘nun dili beni büyülüyor. ‘Ne yazsa okurum’ yazarlar listemde üst sıraları zorluyor. Kitap tutkulu bir aşk hikâyesini konu alıyor. Belirsizlik dolu uzun bir yolculuk esnasında gerçekleşen olaylar, İki aşk arasında yaşanılan gelgitleri okuyuculara derinden hissettiren bir roman. Dili oldukça sade ve bir o kadar akıcı bir havası olsa da derin anlamlar içeren, insanı yürekten etkileyen bir eser. Gerçekten anlamak için hissederek okumak gerekir. Çok severek okuduğum ve altını çizecek çok cümle bulduğum bir kitaptı. Birçok kez sonunun beklediğimden farklı biteceğinden korksam da kendimi içinde fazlasıyla kaybettiğim, okurken mutlu olduğum bir kitaptı. Kitapta özellikle dikkatimi çeken ve kendimde sorguladığım kısım ise sıklıkla “öteki” kavramına değinmiş olması. İnsanın kendince fark edemediği, fark etse defalarca inkar ettiği asıl kişiliğini yazıya dökmüş yazar. Öteki, bizi yolumuzdan alıkoyan, önümüze çıkan fırsatlara engel olan, sürekli bahaneler uydurarak bizi durduran o iç sesimiz. Anın tadını çıkarıp kendimizi bulabileceğimiz benliğimizi körelten o içimizdeki “öteki” bizi bulmamızı sağlamış. İki insanın hem birbirlerine hem de kendi içlerine doğru yaptıkları yolculuğu ve bu yolculuğun sonunda geldikleri noktayı bütün yönleriyle şahit olduğumuz bu romanı kesinlikle okumalısınız. Piedra Irmağının efsanesi ise şöyle geçiyor; bu ırmağın sularına düşen her şey - yapraklar, böcekler, kuş tüyleri- bunların hepsi ırmağın yatağında taşa dönüşürmüş.

Piedra Irmağı'nın Kıyısında Oturdum AğladımPaulo Coelho · Can Yayınları · 20198,8bin okunma

·

132 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.