Krallar oturdukları eyvanların tavanlarını ona bakanlar bir rahatlık ve genişlik bulsunlar diye nakış ve ziynetlerle süslerler. Ancak ona bakan bakmaya devam etse ya da birkaç defa tekrar etse usanır, ondan gözüyle aldığı güzellik ve genişlik sona erer. Eyvanın tavanına bakmak semanın güzelliklerine bakmaya benzemez. Eyvana bakanlar ister kral olsun ister diğerleri, can sıkıcı sebeplerden dolayı içleri daralınca, kendilerine ferahlık veren fezanın genişliğine ve semanın güzelliklerine sığınırlar.