İnsan kendine ahraz, tefsiri olmayan hislerinden, sözlere bürünemeyen duygularından, hiss-i müşterek noksanlığına...
Yaşanamayan geçmişin nedametleri, geçmişindeki duyguların noksanlığının eserleri...
İçimizde münzevileşen topluluk, içe atılan her sesin yankısında durulmamız, geçmişimizde asılan duyguların eserleri.
Tekâmülümüze nakşeden her olgu sonrası kendinle yüzleştiğinde içini soğutan, muhayyil ve hakikat tezatlığına eser...
𝔈.𝔇.
·
2.035 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.