Kendini kandırmak:
Şuursuz yalancılık, insanın "vicdanına rüşvet vermesi", aklını zekâsıyla, duygularıyla manipüle edebilmesi...
Bir tür akıl kanseri. Hakikatten yana en nasipsiz insan kendini kandırabilen insan değil midir..?
Kendini kandırabilen insanı, hakikat bile kurtaramazdı.
Kendinin yalancısı olmak, herkesi kandırabilmekten daha fena bu yüzden.
İnsanın gerçeğe, kendine, kendi gerçeğine yapabileceği en büyük kötülük.
Kendini kandırabilen ne öz eleştiri yapabilir ne de kendi yalanını bulmaya güç getirebilir çünkü..