Mikdâd b. Amr bir gün oturmuş mescitte insanlarla sohbet ediyordu. Tabiînden bazı zatlar, bir anda onu karşılarında görünce "Ne mutlu Resûlullah'ı (sas) gören bu iki gözün sahibine... Keşke senin yerinde olsaydık ey Mikdâd! Keşke senin yaşadığın zamanda ve zeminde biz yaşasaydık, o zaman biz de Allah Resûlü'nün sahâbesinden olur, bu şerefe nail olurduk." demişlerdi. Böyle bir temenniye Mikdâd b. Amr şöyle bir cevap vermişti: "Hayır, bunu istemeyin ve böyle demeyin. O zamanda yaşayıp o zeminde yaşayıp imandan mahrum da gidebilirdiniz. Biz nicelerini gördük ki böyle gittiler. Ama siz görmeden O'na iman ettiniz. Bu büyük bir nimet, size düşen ah vah etmek değil, size bahşedilen iman nimetinin şükrünü eda etmenizdir."
Sayfa 264 - Buhârî, el-Edebü'l-Müfred, s. 44.Kitabı okudu
·
437 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.