¶¶
Şanghay'da iskeleye adımını attığı gün karşılaşmayı ümit ettiği Fransız Kont'la kurduğu hayat mıydı hakikaten? Zannetmiyorum. Öyle hissediyorum ki vazife ve vaziden kaçmaya kalkmanın anlamsızlığı derken, beni olduğu kadar kendisini de tarif ediyordu. Belki hayatlarını böyle meselerle sınırlandırmaksızın yaşayıp giden kimi insanlar vardır. Fakat bizim gibiler, bizim kaderimiz dünyanın karşısına öksüz olarak çıkmak, yok olup gitmiş annelerimizin ve babalarımızın gölgelerini senelerce kovalamaktır. Üstlendiğimiz vazifeyi nihayete erdirmeye çalışmaktan başka çaresi yok bunun ve oraya ulaşıncaya kadar da huzur bulamayacağız.
¶¶