·
661 görüntüleme
Sessizliğin daha da sürmesini istedi.
Ölüm sükûtunun kol gezmesini diliyordu düşmanları için. Konuşmasınlar, iniltileri bile duyulmasın istiyordu. Tabiat sussun; kuşların, cırcır böceklerinin ötüşleri de kaybolsun ortadan. Her yer suskulara bürünsün. Ölüm konuşsun sadece.
Bu yorum görüntülenemiyor
Susmak, konuşmaktan daha manalı ve daha kolay geliyordu. Yaşanan hüznü tarif etmekten acizdi kelimeler. Yerinden fırlayacakmışçasına çarpan kalpler, inanmışlığı aksettiren bakışlar, sıcak bir dokunuş, kelimelerle anlatılamayacak nice duyguları yansıtıyordu. Hisler ortaktı. Acılar paylaşılıyordu. Ateş sadece düştüğü yeri yakmıyordu Akgünlü köyünde. Düşen her bir ateşle bütün bir köy yanıyordu.
"Hüseyin'im, aslan oğlum benim! Dayın Şıbka'da, baban Dömeke'de, ağabeylerin Çanakkale'de şehit düştüler. Bak, son yongam sensin! Minarelerden ezan sesi kesilecekse camilerin kandilleri sönecekse sütüm sana haram olsun. Öl de köye dönme!
Yolun Şıbka'ya uğrarsa dayının ruhuna da bir fatiha okumayı unutma.
Haydi oğul, Allah yolunu açık etsin."
- Demek sizin ailenin bütün erkekleri hep şehit oldular, öyle mi, diyerek derdine ortak olmak, biraz olsun onu teselli etmek istiyordu.
- Yalnız bizim ailenin erkekleri değil oğul, bizim köyün mezarlığına elli yıldır delikanlı gömülmedi.Vatan dursun da biz hepimiz ölelim, ne çıkar?
Yağmur gibi yağan mermilere aldırmadan, vurulan iki genci kurtarmak için uçarcasına ileri atılmasından dolayı da Rahime Onbaşıya o günden sonra, uçan anlamına gelen "tayyar" lakabı verilmişti. Çeteler arasında Tayyar Rahime diye çağrılır olmuştu.
Tayyar Rahime...
Gözünü kırpmadan, uçarcasına düşman hatlarına ilerleyen kadın... Vefayı örnek davranışlarıyla taçlandıran insan…..
Dillerde bir yemin gibi, "Maraş bize mezar olmadan düşmana gülzar olamaz." sözü dolaşıyordu.
Senem Ayşe, yerde yatan kocasının kanlı elbiselerini çıkarıp kendisi giydi. Gümüş kabzalı, iki uçlu sivri hançerini de beline taktı. Mavzerin kurşunlarını da boynundan ve belinden doladı. Sonra da "Maraş kurtuluncaya kadar bu kanlı elbisen üstümden çıkmayacak. Gerekirse benim de kanım damlasın gül kırmızısına bürünen elbisene." dedi ve düşmanı takip etti
"Sen bu günler için şehit oldun Alicik. Sonradan gelenler ezan sesinden mahrum kalmasın diye. Köyünün dağlarında serazat uçsun diye kuşlar. Bülbüller şakısın diye gül dalında. Gel gör ki cennet dostum, köyünün dağlarında güneş daha bir kızıl batıyor şimdi."
Dağ hürriyetti, dağ en derin sevdaların otağını kurduğu mekândı. Dağ, yeniden dirilişin dalga dalga ruha yayıldığı diyardı.
"Aman baba, hiç kederlenme. Evet, annem vefat etti. Seni de şehit ederlerse benim hâlimi düşünüyorsun değil mi?"
Bir süre gözlerini kızından kaçırdı Halit Bey. Duygularının kızı tarafından fark edilmesini istemiyordu. Nezahet sözlerine devam etti.
"Merak etme babacığım. Şehit olursan, ben yetim kalmam! Bana millet bakar. Haydi babacığım, dağıt şimdi sıkıntılarını."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.