Bu kitap bulunması çok zor fakat gelişim bakımından ise çok güzel ve çevirilme olmasına rağmen fasih bir kitap. Sadece tek bir sorunu var ; bu kitabı zihniniz açıkken okumalısınız. Kitabın kendisi meblağ olarak çok fazla olduğu için pdf üzerinden okumayı tercih ettim okumak isterseniz sizlere de atabilirim. Kitaba gelecek olursak;
Kitapta bir çocuğun hayatındaki düşünceleri olsun , bakış açısı olsun onları değerlendirerek anlatım yapılmıştır ve kurban üçgeni diye bir başlık vardır ve aileler bu üçgeni kurban oyunu olarak gösterim yapıldığını anlatmıştır.
Kurban üçgeni: Kurban rolü - kurtarıcı - zorba olarak 3 kısımdır
Kurban rolü; Hayatı boyunca bütün zorlukların hep kendisini bulduğuna inanır. Acı çekmek onun hayatının başrolüdür .Aile bireyleri tarafından öğretilen bu rol çocuk büyüdüğü zaman karakteri bu şekilde oluşmaya başlıyor. Bu oluşumun başlangıçları erken çocukluk döneminde anne- baba - çocuk ilişkisi üzerinde kuruluyor. Düzeltilmesi ileriki yaşlarda zorlaşıyor. Acıma duyuları gelişir
Kurtarıcı rolü; Bu her zaman samimi ve çevresinde ne kadar sorun varsa hepsini çözmek isteyen bir rol yani bi nevi boş durmak istemez illa ki bir olayı çözmesi gerektiğini düşünür . Bu durum onun için küçük yaşta çok fazla sorumluluk alabilme yetkisine mecbur kalır. Çocuk bunu duygusal sorumluluk olarak algılar veya tükenmişlik veya da çaresizlik.. Başka birini kurtarmak ona kendini güçlü hissetiren bir role bürünür
Zorba rolü; Bu da öfke, sinir , bütün suçları karşı tarafa yöneltme gibi özellikleri vardır. Kendisini kontrol edemez ve işler ters gittiğinde veya istediği birşey olmayınca ilk yöneldiği düşünce ya da davranış biçimi suçlama olur. Zorba rolü şu şekilde geçer. Geçmişte kendisi ilk kurbandı ve bu kurban üçgeninde ‘kurban’ olan ve içinde biriken öfkeyi zorbalıkla dışa vurmaya başlayan aileden birinin etrafında başlar oyun. Zorba da aslında bir kurbandır ancak o kurtarıcı rolünü değil, zorba rolünü tercih etmiştir. Her zaman kendisini çaresiz hisseder , başkalarını suçlar, türlü bahaneler bulur. Kendisine acır ama bunu dışarıya zorbalık olarak yansıtır. Başkalarını istismar etmek kendisini izole etmek için ve yatıştırmak için kendisini bir şeye bağımlı tutmak ister.
Aslında bizlerde bu kurban üçgenin bir parçasıyız. Ailemizden öğrendiğimiz bu oyunun parçaları ise "severken canımızı acıtmaya alışkın olduğumuzdan gerçek bir sevgiyle karşılaştığımız zaman inanmıyoruz". Yani bizim yaptıklarımızın birinin görmesine veya bizi haklı bulmasına gerek yok , kendi kendine de bunu başarabilirsin.O yüzden bu şekilde olan insanlar her zaman kendilerini bir hiç olarak görürler, hiçbir zaman olumlu düşünmelerine imkan yoktur. Hatta şu konuya da gelelim yazardan yola çıkarak söyleyeyim. Mesela bu konu beni çok daraltır çocukken duyguları ifade etmemize izin verilmediği için kızların ağlaması normal karşılanırken (ağlak diye hitap edilirken) erkekler ağladığında çocukken bile olsa " erkek adam ağlamaz " diye söyleniyor. Bu onların liderciliğe daha çok baskın olmalarını sağlarken kızlar da sadece susma duyusunu sağlatabildiler.
Aslında olması gereken "insanları suçlamak" değilde onun yerine “sorumluluk alabilmek veya empati kurabilmek ” konusunu biraz daha kendimizde iğnelememiz lazımdır. Hata yapmanın veya her şeyin üst üste gelmesinde bir tarafı suçlamadan acaba ben nasıl bir çözüm bulabilirim? diye düşünülmesinin gerektiğini,
Zorba rolünde yani insanları kırmak gibi hataya düşülmemesi gerektiğini ,
Sorumluluk alıp kurban tuzağından kurtulmak için bu kitabı sizlere tavsiye ediyorum. Gerçekten insanın fikrini, bakış açısını değiştirebilecek bir kitap!
İyi okumalar dilerim
Uzun olduğu için kusura bakmayın:)
