İstemeden spoiler verebilirim, uyarılır! Okulumun hemen yanında boğaz manzaralı bir kütüphane var; her gittiğimde çalışma alanlarında boş yerler olduğuna şaşırdığım. Mimarisindeki brütalizm ve ahşabın birleşimi hep absürt gelmiştir. Altıgen bi konsepti var sanırım, çatı kısmında saydam bir açıklığı olan. O açıklıktaki küçük yuvarlak camlara iki tane martı konmuştu bu kitabın kütüphane katından asansörle olduğum kata çıkmasını beklerken. Yassı camlara perde ayakları tam oturmuş, sanki martılar oraya konsunlar da paytak ayaklarının turunculuğu capcanlı ortaya çıksın diye yapılmış gibi. Ordan aldım işte kitabı. Son günlerde kulaklığım bozuk olunca her boşlukta kitap okuma alışkanlığı edindim, metroda müzik dinlemek yerine kitap okuyorum artık. Çok çabuk bitmeye başladı okuduğum kitaplar. Sonra da gaza geldim, diğer okuyacağım kitabı da hemen almak için, hem bunu vereyim hem yenisini alayım diye kütüphaneye gittim ama alıntılarımı buraya eklemeyi unutmuşum. Not ettiğim kağıtta da sadece sayfa sayıları yazıyor. Zaten öbür kitabı da alamadım, yokmuş. Bu kitaba dönecek olursak; ortalarına doğru bana kendimi epey kötü hissettiren bir kitap oldu. Okurken farkında olmasam da, her karakter kendi hayatımdan biriyle örtüşüyordu. Hayatımda ne derece etkili olduklarının farkında olmayan kişilerle. Genelde kitaplar beni ağlatmaz, gerçi son zamanlarda pek fazla ağlamıyorum neyse ki, ama bu kitap dolaylı yoldan durduk yerde ağlamama neden oldu. Ama dediğim gibi. Dolaylı yoldan. Keza zaten bir kitabın ağlatma ölçütü anlamsız bir değerlendirme biçimi olurdu sanıyorum. Ama beni düşündürdü diyebilirim. Genevieve'in sonradan nasıl bir hayatının olduğunu öğrenemeden bitti kitap. Çocuğu olduğunu söylemişti. Gençlik ateşiyle aldığı kararlara uyup evlilik dışı bir çocuk mu dünyaya getirdi? Cinsel yönelimi tam olarak neydi? Toplum onu da kendi istediği şekle getirmeyi başarabildi mi? Bir yandan annesinin (adını unuttum)en başında özgürlükçü ruhunu bir aşka teslim edebilmiş olmasını pek aklım almadı doğrusu. Gerçi o ruhu, Robert'in tasvip etmediği kitaplar okuyarak geliştirdi, ama zaten buna yatkın olan bir beyin, aşka yenik düşer miydi? Aşka yenik düşülür mü? Aşka neden yenik düşülür? Aşk bir oyun mu? Ya da şey :) Aşk diye bi şey var mı? Hepsi insan zihninin bir oyunuymuş gibi geliyor sanki. Robert'inkinin aşk olduğunu düşünmüyorum ama. Ona dair bütün olumsuz yargılarıma rağmen, insanın kendinin en iyi versiyonuna ulaşmak için çabalaması kötü bir şey mi diye isyan ederken az kalsın çıkarıyordum onu kara listeden. Ama kadınlık kavramına yüklediği anlamlar dolayısıyla ölümüne ayrılıyoruz kendisiyle. Yine de bir insanın dünya görüşünün sizinkiyle taban tabana zıt olması, erdemlilik mertebesinden aşağı indirmeyebilir onu sanırım. Bilemiyorum. Ama her ne olursa olsun. Eğer söz konusu "insan" ise, duyulması gereken saygı eşit olmalı. Bir kişi her "insana" eşit bakmıyorsa, "insanlar" arası bir kıyasta "insanlarla" aynı kulvarda olmamalı. Tabii burda kastım insanları bir iyilik kötülük yarışına sokmak değil. Ama nasıl ki Robert kadınların söz hakkının pek olmadığı, erkeklere karşı boyun eğdiği bir dünyada yaşamayı arzuluyorsa, ben de Robert kafalı insanların olmadığı bir dünyada yaşamayı arzuluyorum. Karakterlerin isimlerini unuttuğum için detaya inemeyeceğim sanırım daha fazla. Üşengeçliğimle ilgisi yoktur umarım. Zira incelemeleri sonradan okuyunca bazen ne yazmışım ben böyle diyorum. Olsun. Okuduğuma pişman etmeyen kitaplardandı. Genevieve'in annesine ettiği isyanı annesine etmiş biri olarak söylüyorum ki; Annen senin zannettiğinden çok daha fazlası. Görüşleriniz benzer olabilir, farklı olabilir. Taban tabana zıt olabilir. Hayat koşullarınız aynı değildi, onun arkasında seninki gibi bir anne figürü yoktu. Sen o özgür ruha sahipsen Genevieve, annen sayesinde. "namuslu bir insan olmaktan öteye gidemeyeceksin!" gibi bir cümle kurmuştu sanırım. Ama sana daha fazlasını yapma cesaretini ve imkanını verdi. Bunun kıymetini bil.

Kadınlar OkuluAndré Gide · Can Yayınları · 20111,116 okunma

·

292 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.