Bir edebiyat bostanıdır Kürdistan. Uçurumlarının kenarlarından dengbêjlerin sesleri yankılanır. Sıradağların sırt sırta vermiş sessiz yalnızlığında dewrêşlerin uzayıp giden erbanelerinin sesleri tabiatın nabız atışını andırır. Feqîyê Teyran'ın kuşlarla hasbihalini, Melayê Cizîrî'nin Bostan sırtlarını kora çeviren ateşini, Ehmedê Xanî'nin Bayezid kıtası büyüklüğündeki özlemini, Melayê Bateê'nin nübüvvet pınarına teşneliğini bu aşılmaz dağlara emanet edilmiş geleceğin medeniyet duvarlarının mimarları olarak görmek mümkündür.