Zira başarılı olmanın ne olduğu konusunda bile fikirlerimiz ayrışacaktır. Söz gelimi onlar, Picasso gibi en yakınlarına bile duygusal ve fiziksel şiddet göstermekte bir beis görmeyen patolojik bir vakayı, dahi kategorisine sokmakta bir sakınca görmezler. Ya da Kolomb gibi bir vahşiyi cesaret timsali bir deha olarak sunmakta da hiçbir sorun olmadığını düşünürler. Marliyn Monroe, Elvis Presley gibi kokainle, barbi-türatla isimleri anılan depresif tipler, birer başarı ikonu olarak gözümüze sokulurlar.