"Ve eğer insan karanlık içinde ne yapacağını bilemez duruma düşüyorsa, bunun nedeni iki faktörün ortak eylemine bağlı gibi görünüyor. Bir yandan, insan, soyoluş sırasında, diğer duyumsal fonksiyonların aleyhine olarak, çok keskin bir stereoskopik görme yetisi kazanmıştır. Böylece, diğer memelilerin çoğu için işitme veya koku alma (ultrasonlar yayan organları, yarasaların veya yunusların gerçek sonarlarını bir yana bı rakırsak), zayıf bir gece görme yetisinin yerini alırken, insanda bunlar daha az gelişmiştir. Öte yandan, doğa onu, yaratıcı eyleminin ve estetik ve teknik ürünlerinin kaynağında yeralan güçlü bir düş gücüyle donatmıştır. Fakat yukarıda belirttiğimiz gibi bu düşselliğin bazı nitelik kusurları vardır. Gün batarken uzayan gölge, onun için fantezilerine serbestlik tanıma fırsatıdır. V. Hugo, alacakaranlıktan bahsederken bu özelliği vurgular:
'İşte havada, karanlığın abarttığı, tüm bu karmaşık gürültülerin dolaştığı an...'
Fakat geceden doğan tasarımlar, şairin söylediğinin ötesine giderler. Sonuçta herhangi bir algısal dayanağa artık gerek yoktur, zihin kendinde, kaçınılmaz olarak reel içinde yeralmayarak yaratığı yeterince kaynak ve düşsel yaratım bulur. Böylece gecenin yanılttığı insanlar tarafından düşlenen bütün doğaüstü ve fantastik yaratıklar ortaya çıkarırlar."
Sayfa 19 - Yeni Yüzyıl Kitaplığı YayınlarıKitabı okudu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.