Hastalıklı düşünceler ve histerik davranışlarla doluluğuyla rahatsız edici gerçek bir filmdi. Muharrem'in düşük benlik ve düşük öz saygısının merkezde olduğu takıntılı, bozulmuş bir karakterini izlemek güvensiz ve tedirgin hissettirdi.
Film Dostoyevski'nin Yeraltından Notlar eserinden esinlenmiş. Uzun zaman önce okuduğum ancak unuttuğum bir kitap, bu film sayesinde yeniden okuyacağım. Muharrem'in kuruntulu halleri, arkadaşlarıyla ve iş yerindeki durumu bana daha çok Dostoyevski'nin Öteki kitabını da anımsattı.
Filmin sonunu hasta olduğunu fark etmesini ve bunun için iyi bir şeyler yapmasını umarak izledim ancak acıyı da yaşadığı bozuk ruhsal durumları da kabullenip ''Artık değişemeyeceğimi, bunu kendimin de istemediğini, başka bir adam olamayacağımı söylüyordu,'' cümleleriyle son buldu. Bir insanın kendini hastalıklı haliyle kabul edip bunu normalleştirmesi felaket. Bu yüzden Yeraltı korkunç ümitsiz bir sonlu bir filmdi benim için.