Kitabın ilk bölümleri yazarın ilk kitabı "Sapiens"in son kısımlarına oldukça benzer, hatta tamamen aynı paragraflar bile var. Yazar insan toplumlarının tarihte hep savaşlar, salgınlar ve kıtlıkla uğraştıklarından bahsetmiş, 20 yy sonlarında ve günümüzde bunların neredeyse bittiğini ve insanların artık bir dönüm noktasına geldiğini belirtilerek yetenekli veya zengin bazı insanların ilerleyen dönemlerde süper insana dönüşebileceğini öngörmüş. Yazarın diğer bir kehaneti ise artık günden güne insanların dünyayı yönetmek için güçsüz kaldığını bu kadar çok ve hızlı değişen veriyi insan beyninin derleyip iyi kullanamadığını ve ileride (muhtemelen) dünyayı zeki algoritmaların yöneteceğini, nesnelerin internetinin insanoğlunun sonunun başlangıcı olduğunu iddia etmiş. Evet, gelecekte dünyayı robotların ve akıllı makinelerin yönetebileceği, akıllı makinelerin ve bilgisayar kullanımının arttıkça insanların daha az iş bulabildiği ve bu sürecin insanı değersizleştireceği Y.N. Harari ve pek çok yazar gibi beni de uzun süredir kaygılandıran bir konu. Yani robotların insanları yok etmek isteyebileceği bile bir kabus olarak düşünülebiliyor bazen. Yalnız Hararı genelin aksine robot veya akıllı makineler değilde algoritmaların dünyada hüküm süreceğini hissederek bu konuya kitabında uzunca bir yer ayırmış. Kapitalizm, komünizm gibi hümanizmi de beğenmeyen, sevmeyen yazar kitabın neresinde her bölümünde hümanizmi eleştirmiş, taşlamış. Yazar sonlara doğru düşünüp örneklerle ve destekleyici kanıtlarla uzun uzun anlattığı kıyamet senaryoları da denebilecek 2 kötü geleceğin tahmin olduğunu, bunların kesin olarak algılanmaması gerektiği konusunda uyarı da yapmış. Çalışkanlığı ve bilgisi ile takdir toplayan yazar kötü senaryolar dışında hayal meyal de olsa neden iyi bir senaryo (kısmen de olsa) sunamamış, en çok hayret ettiğim konu bu oldu. Bilinç konusunda uzun uzun açıklamalar yapan ve bazı bilimsel çalışmalardan örnekler sunan yazar beni çok tatmin etmedi. Bu konuda düşüncelerini de pek doğru bulmadım. İnsan algısında "Doruk-Son" ortalaması prensibi, günümüz insanlarının FOMO korkusu (Fırsatı kaçırma hissi) bana öğrettiği güzel kavramlardı. Yazarın çok sahiplendiği ve derin anlamlar çıkardığı "Ültimatom Oyunu" teorisinden çıkardığı sonucu da kesin bilimsel bir kanıt olarak değerlendirmedim. Ayrıca ben geleceğin kısa bir tarihinden daha çok çevre konusuna odaklanılmasını beklerdim ki bu kitabın yazıldığı 2016 yılından sonraki 7 yıl içerisinde ne yazık ki ülkemizde seller, aşırı yükselen sıcaklıklar ve deniz kirlilikleri büyük çevre felaketlerinin ülkemizde ne kadar tahrip edici bozucu olduğunu gösterdi. Bu felaketler hatta hortumlar bile 20 yıl öncesinde ülkemizde neredeyse hiç görülmezdi. Sonuç olarak iyi bir kitap denebilir. Yine çok çalışılmış ancak bu kadar karamsarlık kimseye iyi gelmiyor arada çözüm önerilerinin de vurgulanması gerekir diye düşünüyorum.

Homo Deus: Yarının Kısa Bir TarihiYuval Noah Harari · Kolektif Kitap · 201712,1bin okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.