Saklı Bahçeler Haritası
Keşke bu kitabı okurken ve okuduktan sonraki hislerimi birebir yazıya dökebilsem. Kitapta ana karakter olsun, olmasın her karakterin hikayesi aslında o kadar derin o kadar yürek burkucuydu ki… Dünyanın neresinde olursa olsun yaşanan acıların, hayatların birbirine benzerliği, savaşlar,insanoğlunun birbirine ve hatta kendisine karşı acımasızlığı beni derinden etkiledi. Gelelim kitabın konusuna: Ünlü bir yayınevinde Genel Yayın Yönetmeni olan Rıdvan bir gün esrarengiz mektuplar almaya başlar. Bu mektuplar 1960 yılında başlamış olup iki kız kardeş arasında geçmektedir. Suad ve Behiye… Bu mektuplarda hayatları tamamen farklı yerlere savrulan kardeşlerin yaşadıklarını okurken aslında 1940’lar Türkiye’si ve Avrupasında yaşanan olaylara,savaşlara, acılara, sırlara ve yitip giden hayatlara şahitlik ediyoruz. Kitabın kurgusu ve akıcılığı mükemmeldi ama asla tahmin edemediğim sürpriz final beni biraz üzdü diyebilirim… Bir tarafta sevdiği adam uğruna her şeyi geride bırakıp bir hayat heba eden Behiye diğer yanda her zaman yalnız kalacağına inanmış karamsar Suad. Birbirine tamamen zıt ama bir o kadar da aynı iki kız kardeş, 2 kadın… Özellikle kadınlara evliliklerinde dayatılan roller, görevler kadın olmanın o dönemler daha da zor olduğunu bir kez daha fark ettirdi. İncelememin sonlarına yaklaşırken bir kere daha Behiye’ye değinmek istiyorum. Mektuplarında, düşüncelerinde kendimden bir şeyler bulduğumdan mıdır nedir kendime en yakın hissettiğim karakterdi ve yeri her zaman ayrı olacak bende. Nermin Yıldırım’la tanıştığım ilk kitap olmasına rağmen son olmayacağına eminim şimdiden. Kitabı okurken hissettiklerimin binde birini bile yazıya dökemesem de bir alıntıyla noktalıyorum incelememi.
“Bil ki ne ilkiz ne de son olacağız seninle. Bütün hikayeler bir gün biter, sakın üzülme.”
Hoşça kal kardeşim Behiye.
Suad
