Din, felsefe, sanat ve bilim arasındaki çatışma çoğu insanları rahat sız eder. Halbuki bu dört etkinlik de insanın doğasından kaynaklanır; dolayısıyla bir duyuş olarak ortadan kaldırılamaz, birbirlerine indirgenemezler. Aralarındaki çatışma da son derece doğal ve insanidir; ki bizatihi çatışma, tekbi çimliliği engellemesi bakımından ve ayrıca birbirlerine du yuşlar arasındaki sınırları anımsatıp bir denge durumunun yaratılması açısından son derece elzemdir. Öyleyse asıl tehli keli olan bu duyuşlardan bir ya da birkaçının ötekilerinin lehine ya da aleyhine vurgulanması, öne çıkarılmasıdır. Bilmek kadar inanmak da insanidir; inanmak kadar bilmek de ...