Çirkinliğin Tarihi kitabından bir resim.
Tabloda, ölümün birkaç farklı hâli özgür biçimde ve oldukça detaylı çizilmiş. Tablonun teması, Orta Çağ’daki Ölüm Dansı’nı akla getirir. Ancak bu tablonun, yüz yıl önce çizilmiş olan Dünyevi Zevkler Bahçesi ile olan ortak bir yönü, Ölüm Dansı temasından uzaklaşmasını sağlar: Brueghel’in tablosundaki kalabalıklar iblislerden değil iskeletlerden oluşur. Bu durum, semavî bir dini inancı değil, pesimist ateizmi akıllara getirmekte.
Tabloda görülen tam bir yıkımdır. Dindar ve ahlaksız bir toplumun resmi. Cesetlerle doludur ortalık çünkü sağduyu yitirilmiş ve zulüm olağanlaşmıştır. Bu çürümenin sonucudur. Kara ölüm.