"Melankoli... Üzgün olmaktan alınan keyif hissinin, felsefenin doğuşuna yol açtığını iddia edenler yok değildir. Çünkü bizi var olmanın derin yalnızlığıyla yüzleştirirken, bir yandan da o yalnızlık hissine, hatta hayata verilen anlamı sorgulatır. Coşku ya da uyuşukluk, acı veya keyif, yaşadığının farkına varabilmek için hissetme ve heyecan duyma ihtiyacıyla yanıp tutuşur benlik. Eczacılığın olduğu gibi tıbbın da babası sayılan Hipokrat bu durumu ölüm korkusu, yitip gidenlerin ardından duyulan pişmanlık ve değişimden duyulan şaşkınlık olarak tanımlar. Varlığının nedenlerini araştıran kişinin çektiği ceza ve bu durumun evrensel olduğunu keşfedenin duyduğu rahatlamadır.İnsanlar açısından hüzün paylaşılabilme mucizesine sahiptir, melankolide bunu yapamazsınız." Eczacı, benim için "sadece kurgusal bir roman" kategorisinde sınıflandırabileceğim bir eser olmaktan çok uzak. 14.yy Fransa'sına ait gerçekçi detaylar ve eczacılık mesleğinin başlangıcına dair yüksek doğrulukta uygulamalar içermesi, hikayenin kurgusuyla beraber okuyana tarifsiz bir keyif veriyor. 730 sayfanın başından sonuna dek okuru diri tutan merak duygusu, uzunluğuna rağmen bir çırpıda okunabilmesini sağlıyor; ancak yine de bitmesine üzülüyorsunuz. Bitirilip kenara atıverilecek olmaktan ziyade yıllar boyu zihinlerde yaşayacak bir eser!

EczacıHenri Lœvenbruck · Pegasus Yayınları · 2017111 okunma

·

118 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.