Yazar 
Mircea Eliade birçok kitabını okudum.Hepsi de cok güzeldi..
Simgesel düşünmenin insanın özünün bir parçası olduğunu ,İnsanoğlunun ne kadar modern bir çağda yaşarsa yaşasın her zaman geçmişteki mitlerden beslendiğini anlatmış..
Nitekim insanoğlu aradığını daima özüne döndüğünde bulmaz mıdır?
Bir bölümde de "ölmek"fiilini öyle güzel ve farklı açılardan anlatmış ki, ilgiyle okudum.
Yazar Mircea Eliade farklı başlıklara ayırarak bize anlatmaya çalışmış .Bunlardan bazıları;
"Psikoloji ve dinler tarihi ,Tarih ve arketipler, Mitlerin işlevi.."vs
Kitapta bir bölüm vardı ki okurken çok etkiledi beni ;
"En umutsuz "tarihsel durum'da bile (Stalingrad siperlerinde, Nazi ve Sovyet toplama kamplarında), kadınlar ve erkekler romanslar söylemişler, öyküler dinlemişlerdir (yetersiz kumanyalarının bir bölümünü bu öyküleri anlatanlara teklif edecek kadar ileri gitmişlerdir); bu öyküler yalnızca mitleri aktarıyorken, bu romanslar "nostalji" doluydu.."
Bu alıntı bile ,kitabın bize neler anlatmak istediğini cok güzel anlatabiliyor..
"Öykülerini, masallarını unutmayan toplumların toplumsal belleği çok zengin olur ve o toplumlar hayata çok farklı yönden bakarlar "diyerek bitiriyorum..
Keyifli okumalar ..
·
148 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.