Sarıkamış...
Ve Sarıkamış... Dağlarını karlar örtmüş Sarıkamış'ın. Her yan beyaz bir bereket gibi. Tepeler koyaklar kardan dümdüz olmuş. Her şeyin şekli, görünümü değişmiş. Toprak, ağaçlar, ormanlar her şey dokuz on metre karın altında kalmış. Dondurucu soğukta çatır çatır direklenmiş buzlar. Ve o korkunç soğukta yan yana, koyun koyuna yatmış kalmış, donmuş ölüler binlerce. Asker ölüleri... Kimi kaputuna sarılmış, kimi birbirine. Donan insanın gözleri de boşluğa bir tuhaf bakar ki, gören onları canlı sanır. Yağan kara, donan üşüyen dünyaya bakarlar. Karlar yorgan üstlerine, kansız, bembeyaz, hiç ısıtmayan yorganlar... Atlar da donmuş. Topa namluya koşulmuş atların kimi yedekte, kimi ipte, dört ayaklarının üstünde donmuş öylece dururlar. Öyle ki koşup da üstlerine binesin gelir. Oysa dehlesen, mahmuzunla karınlarını oysan da gitmezler, donmuş kalmışlar.
Ağır ürkütücü yağmurlar boşanır aylar sonra. Şakır şakır kırbaç gibi inerler yeryüzüne. Donlar çözülür, karlar erir. Ortalık gürül gürül suya keser. Toprak sırtını gösterir ya, ölülerin çoğu havada, çam dallarında asılı kalmış. Kiminin kolu sarkar, kiminin ayakları. Güneş vurdukça kokan, çürüyen, yağmur sularıyla birlikte azar azar dökülen ölüler... Hiç top arabası çam ağacının başına çıkar mı? O korkunç kışta kıyımda, dokuz on metre karın üstünde devrilmiş, yan yatmış top arabalarından biri çam ağaçlarından birinin üstünde kalmış. Takılı öylece durur. Yazın karlar eriyince top arabası çam ağacının tepesine tünemiş gibi...
O baharlarda, o sıcaklarda yağmurlarda ölüler kokar. Akan sular ölü kokar. Hiçbir hayvan eğilip içmez, kokumsu bulurlar o suları. O kokuda otlar azar. Otlar alır başını büyürler. Yatar kalırlar bir yanlarının üstüne. Dökülmüş ölü saçları toprakla akan suların ağzında birikir. Toplasan avucunda top olur. Kaya yüzlerinde, oyuklarda kuş yuvaları ve o yuvalarda yavrular, kuş anaları. Her yuvanın içi kuş ağızlarında taşınıp getirilmiş ölü saçlarıyla dolu. Ve o saçların üstünde yüzler, binlerce sarı gagalı kuş yavruları ötüşürler. O yavrular o çığlıklarında neleri söylerler de kimlerin haberini dünyaya verirler bilinmez.
Sayfa 175 - Makam Taşları - Osman ŞahinKitabı okudu
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.