savaşı böylesine yalın bi dille fakat böylesine de sarsıcı bi şekilde okumak insana neler hissettiriyor takip edemiyorum bi yerden sonra yazar ise yaşadığı kaosu kısa düşünceler, şiirler, anılar şeklinde satırlara dökmüş ama tek döktüğü şey bunlar değil; çokca kaybın getirdiği o tuhaf duygu durumları, aşılamaz sancıların saplandığı yürek geçişleri savaşın, kendisini, tüm yıkımına rağmen bi suyun usul usul akışı gibi değiştirmeye başladığını fark ettiğinde tek duyduğu merak 'acaba ölüm bugün ne kadar yakınımda' hislerinden oluşan bi kişiye evrildiğinde insan, yaşamayı tutabilmek için ne kadar uzağa zıplaması gerekir, bilmiyorum şimdi oturup kendime baktığımda o zamanların açtığı yaralardan konuşmak çok alçakça bi hareketmiş gibi hissettiriyor fakat anlatmaya çalışmayınca da bunca felaketin içinde çürüyüp gidiliyor ama çürümek değil yeşermek üzere var oluyorum, buna inanmak zorundayım "Gözlerim açık ama uykudayım bir kuzgun masama kondu ve insan sesiyle diyor ki: Mayıs'ın 17'sinde Saraybosna'da kirazlar olgunlaşacak Duydum ve bekliyorum"

Saraybosna BluesSemezdin Mehmedinoviç · Ketebe Yayınevi · 2019250 okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Vecihe Kara